دانشمندان رباتهای کوچکی ساختهاند که میتوانند در درمان خونریزیهای مغزی ناشی از آنوریسمها به کار گرفته شوند. این نانورباتها ممکن است نیاز به جراحی مغز به روشهای سنتی را از بین ببرند.
جراحی مغز یک موضوع نگرانکننده است، بنابراین هر پیشرفتی که زمان حضور بیمار در اتاق عمل را محدود یا حتی حذف کند، یک تغییر اساسی محسوب میشود. اکنون دانشمندان روشی برای انتقال دقیق داروهای نجاتدهنده به مغز با کمترین خطر از طریق یک روش پزشکی کمتهاجمی پیدا کردهاند.
دانشمندان با نانورباتهای هوشمند، جراحی مغز را به حداقل میرسانند
سالانه حدود ۵۰۰ هزار نفر در سراسر جهان بر اثر آنوریسم مغزی جان خود را از دست میدهند. تیمی بینالمللی از دانشمندان، شامل محققانی از دانشگاه ادینبورگ، رباتهایی میکروسکوپی ساختهاند که آنوریسمهای مغزی را با دقت و ایمنی بیشتری نسبت به روشهای سنتی درمان میکنند. به گزارش Live Science، این رباتهای کوچک تنها ۲۹۵ نانومتر قطر دارند که یعنی بهاندازه یکبیستم یک گلبول خون انسان هستند.
این تیم نانورباتها را با هستههای مغناطیسی طراحی کرده و آنها را با ماده انعقادی به نام ترومبین پوشاندهاند که پزشکان برای درمان آنوریسم از آن استفاده میکنند. این پوشش محافظ در دماهای خاص ذوب میشود و اجازه میدهد که دارو بهصورت کنترلشده آزاد شود. سپس دانشمندان نانوربات را با اعمال یک میدان مغناطیسی متناوب گرم میکنند. این فرایند بهطور دقیق تنظیم میشود تا دما زیر ۵۰ درجه سانتیگراد باقی بماند، بهطوریکه به بافت ظریف مغز آسیبی وارد نشود.
در آزمایشگاه، پزشکان میلیاردها نمونه از این رباتهای کوچک را به داخل شریان تزریق کرده و با استفاده از میدانهای مغناطیسی و فناوری تصویربرداری پزشکی آنها را به محل آنوریسم هدایت کردند. محققان این نانورباتها را در مدلهای آزمایشگاهی و روی تعدادی از خرگوشها با موفقیت آزمایش کردند.
آنها دو هفته پس از اعمال این روش، سوژههای آزمایشی را تحت نظر گرفتند و مشاهده کردند که آنوریسمهای درمانشده نشاندهنده تشکیل لختههای پایدار هستند. این لختههای درمانی جریان خون به مغز را مختل نکردند، بلکه بهطور دقیق نقاط ضعیف عروق را مسدود کردند.
دکتر «چی ژو» از دانشکده مهندسی دانشگاه ادینبورگ میگوید: «نانورباتها قرار است مرزهای جدیدی در پزشکی باز کنند و به ما امکان دهند جراحیهای ترمیمی را با خطرات کمتری نسبت به روشهای سنتی انجام دهیم و داروها را با دقت بالا در نقاط دشوار دسترسی بدن هدف قرار دهیم.»
نتایج این پژوهش در ژورنال Small منتشر شده است.
لینک ژورنال small
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/smll.202400408